Imperative Mood
| Eastern | Affirmative | Negative | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Pronoun | ||||||
| gloss | 2.sg դու du (thou/you) |
1.pl մենք menk῾ (we) |
2.pl դուք duk῾ (you (ye)) |
2.sg դու du (thou/you) |
1.pl մենք menk῾ (we) |
2.pl դուք duk῾ (you (ye)) |
| to love Class I |
սիրի՜ր sirir! or |
-- | սիրեgե՜ք sirec῾ek῾! or |
մի՜ սիրիր mi sirir! or |
-- | մի՜ սիրեք mi sirek῾! |
| to speak Class II |
խոսի՜ր xosir! or |
-- | խոսեgե՜ք xosec῾ek῾! or |
մի՜ խոսիր mi xosir! or |
-- | մի՜ խոսեք mi xosek῾! |
| to read Class III |
կարդա՜ karda! |
-- | կարդաgե՜ք kardac῾ek῾! |
մի՜ կարդա mi karda! |
-- | մի՜ կարդաք mi kardak῾! |
| Western | Affirmative | Negative | ||||
| Pronoun | ||||||
| gloss | 2.sg դուն tun (thou/you) |
1.pl մենք menk῾ (we) |
2.pl դուք tuk῾ (you (ye)) |
2.sg դուն tun (thou/you) |
1.pl մենք menk῾ (we) |
2.pl դուք tuk῾ (you (ye)) |
| to love Class I |
սիրէ՜ sirē! |
սիրէ՜նք sirēnk῾! |
սիրեgէ՜ք sirec῾ēk῾! |
մի՜ սիրէ mi sirē! |
մի՜ սիրէնք mi sirēnk῾! |
մի՜ սիրէք mi sirēk῾! |
| to speak Class II |
խօսէ՜ xōsē! |
խօսի՜նք xōsink῾! |
խօսեgէ՜ք xōsec῾ēk῾! |
մի՜ խօսէ mi xōsē! |
մի՜ խօսինք mi xōsink῾! |
մի՜ խօսէք mi xōsēk῾! |
| to read Class III |
կարդա՜ garta! |
կարդա՜նք gartank῾! |
կարդաgէ՜ք gartac῾ēk῾! |
մի՜ կարդա mi garta! |
մի՜ կարդանք mi gartank῾! |
մի՜ կարդաք mi gartak῾! |
1Optional spoken forms
In both Eastern and Western Armenian, the imperative consists of the affirmative and the negative, and singular and plural forms (based on the second person you). Western Armenian also uses a first person plural form, indicating let's.
| Eastern form | Western form | gloss |
|---|---|---|
| Խոսի՜ր Xosir! |
Խօսէ՜ Xōsē! |
Speak (thou)! |
| -- | Մի՜ կարդանք Mi gartank῾!' |
Let's not read! |
| Սիրեgե՜ք Sirec῾ek῾! |
Սիրեgէ՜ք Sirec῾ēk῾! |
Love (ye)! |
Read more about this topic: Armenian Verbs, Finite Forms, Tense/Mood/Aspect
Famous quotes containing the words imperative and/or mood:
“To me Americanism means ... an imperative duty to be nobler than the rest of the world.”
—Meyer London (1871–1926)
“My companion assumes to know my mood and habit of thought, and we go on from explanation to explanation, until all is said that words can, and we leave matters just as they were at first, because of that vicious assumption.”
—Ralph Waldo Emerson (1803–1882)